Koncepcja narracyjna oparta jest na otwartej, ewoluującej kompozycji, bez początku i końca. Metatekst w formie przypisów w pracy pisemnej oraz siatki w instalacji powoduje zaburzenie percepcji oraz tworzy dodatkowe połączenia i osobną historię.

Jest to swego rodzaju moje poszukiwanie punktu stycznego między psychologią, neurologią a kreatywnością w wiecznie modyfikującej się mapie połączeń i wzajemnych zależności pod wpływem doświadczania. Linie oraz siatka perspektywiczna, nakierowuje nie tylko na mnemoniczną koncepcję Pałacu Pamięci oraz geolokalizacji,  ale też na obrazowania rezonansowe, których używa się do badań nad pamięcią. Warto tu przytoczyć Donalda Hebba: “Neurons that fire together, wire together”. Każde wspomnienie, budowane jest wobec jednego centralnego punktu/ ogniska. Wraz z jego zmianą, wszystkie otaczające elementy przeobrażają się i tworzą nowe połączenia między sobą.